مثل شمعی به روی خاک چکیدن سخت است           با پَر و بال پُر از زخم پریدن سخت است
تا چهل سال فـقـط آه کشیدن سخت است           یاد گودال و حرم جامه دریدن سخت است

روضه و گریه شده روزی او در هرشب           خاطـرش را همه دیـدنـد مکدّر هر شب
با لب تشنه و با یک دل مضطر هر شب           یاد یک واقعه از خواب پریدن سخت است

بـر امـامی که اسـیـری به بـیـابـان دیـده           زخــم پـا بـر اثــر خـار مـغـیـلان دیــده
اهل بیـتـش همه با صورت عـریان دیده           معجر و پوشیه و جامه خریدن سخت است

آب را دید و دلش یاد عمو سوخته است           جگرش سوخت؛ لبش سوخت؛ گلو سوخته است
بهر آن که سر و عمامۀ او سوخته است           حرف، از کوچه و بازار شنیدن سخت است

چقدَر از غم این فاجـعه افـروخـته است           چشم بر رأس پدر بر سر نی دوخته است
یاد حـلـقوم عـلی حنجـر او سوخته است           این وسط حرمله را یکسره دیدن سخت است

پیش آن کس که شرر بر جگرش افتاده           خـنـجـری کُـنـد به جـان پـدرش افـتـاده
دیـده کـه در تـه گـودال ســرش افـتـاده           تشنه لب کشتن مذبوح شدیداً سخت است

یک نـفـر که شده گـریـانِ پـدر تا حـالا           یــادش افــتـاده تـن خــونـی بـابـا حــالا
بـوریـایی که خـودش دیـده و امـا حـالا           دم آخر کـفـنش را طلـبـیدن سخت است